Abenjadi! Nieuws vanuit Tanji, Gambia

Hoi!

Weer een update vanuit het inmiddels vaak behoorlijk warme Gambia. De laatste twee weken is het hier regelmatig 38 of 39 graden. De luchtvochtigheid ligt nu gelukkig nog niet hoog waardoor het best goed vol te houden is.. alleen ’s middags uit school fietsen is echt.. heet!
We maken hier nog steeds een heleboel mee, veel meer dan ik kan vertellen en hoe het voelt en er echt uit ziet is nooit helemaal over te brengen in woorden.
Om te beginnen bij twee weken geleden. Na de teleurstelling van de miscommunicatie voor de eerste workshop over lijfstraffen ging ik (dit keer alleen, Jordy kon niet weer bij zijn school wegblijven) vol goede moed weer richting Tanji Lower Basic. Zodra ik het kantoor ik kwam van mr. Gibba, een hele vriendelijke administratiemedewerker/leerkracht/van alles en nog wat, zei hij ‘Yes.. Ciska, we had an emergency call this morning’ dus ik dacht al.. natuurlijk. Iemands zus, moeder, kind of geit is weer ziek geworden.. iemand moest echt boodschappen doen in plaats van naar school komen of de moestuin moest nog voorzien worden van water maar nee, er was een belletje gekomen van een andere school over een belangrijke staffmeeting maar, ik geloofde het haast niet, er waren er maar drie gegaan omdat ze echt niet weg konden vanwege de workshop.
Het geven van de workshop ging heel goed, op die drie na waren alle leraren aanwezig en op vragen werd leuk gereageerd. Natuurlijk is het niet nieuw voor de leerkrachten dat slaan niet mag want het is bij wet verboden maar het was wel weer even een herinnering aan de gevolgen van lijfstraffen en ik heb geprobeerd te vertellen hoe je ook op andere manieren kunt straffen of zorgen dat kinderen zich goed gedragen. Veel leerkrachten waren positief maar er waren ook leerkrachten die zeiden dat het echt onmogelijk is zonder slaan omdat de kinderen het van thuis gewend zijn. Ik snap dat dat lastig is maar er moet toch gezocht worden naar een andere manier omdat het verboden is en er vervelende straffen op staan. Na de workshop kwam een leerkracht naar me toe die graag nog even door wilde praten en ik heb een ochtend bij hem in de klas gekeken en daarna hebben we het gehad over manieren om uit te proberen. Leuk als er zulke enthousiaste leerkrachten bij zitten!

De meeste tijd in de week ben ik bezig met Bendula. Bendula vind ik echt fantastisch. Er zijn nu 6 nieuwe kinderen en daarmee zitten eigenlijk alle dagen vol. We hebben het veel drukker dan eerst! Met de kinderen van de huisbezoeken erbij omvat het project nu 22 kinderen.
Geweldig om te zien hoe ze al los beginnen te komen, grapjes beginnen te maken en ook hun eerste letters schrijven of spelen met andere kinderen. De Bendula kinderen zijn stuk voor stuk allemaal bijzonder, het is soms ook best lastig om een manier te vinden om het beste met een kind om te gaan. Gelukkig hebben we nu met zoveel kinderen de kinderen kunnen indelen bij de dag die het beste bij ze past. Op woensdag komen de kinderen met een verstandelijke beperking of laag iq, op donderdag hebben we vooral doof-stomme kinderen en op vrijdag hebben we echt een beetje een schooldag met kinderen met een wat hoger niveau die ook kunnen praten.
Het is leuk dat elke dag zo divers is, vooral de donderdag vind ik heel speciaal. Het is een hele stille ochtend en heel intensief om met deze kinderen te werken. Je moet ze continu aankijken, iets voor doen en weer aankijken. Alles moet met gebaren en gezichtsuitdrukking, het is echt heel leuk om deze kinderen iets te mogen leren.
Onder de nieuwe kinderen zitten ook hele enthousiaste kinderen die ’s ochtends ineens al in het klasje zitten als ik kom bijvoorbeeld, haha. Of op maandag en dinsdag ineens naar school komen terwijl Bendula dan gaan klasdagen heeft. 1 Van de Bendula collega’s kwam een doof-stom jongetje op maandag al tegen met zijn nieuwe rugzak die hij van zijn opa had gekregen om, om naar school te gaan. Voor nu is Bendula heel leuk, maar voor sommige kinderen zou er gewoon veel meer geboden moeten worden dan 1 dag onderwijs/dagbesteding in de week. Met de komst van ons eigen gebouw hoop ik dan ook dat we een klasdag uit kunnen breiden op lange termijn zodat die kinderen in ieder geval twee keer kunnen komen.
De huisbezoeken vind ik ook erg leuk. Het is heel leuk om bij de families thuis te mogen komen, met ze te praten, verhalen te horen en de kinderen hun welverdiende aandacht en liefde te kunnen geven.
We zijn 3 weken geleden ook getipt dat ergens in het dorp nog een gehandicapt jongetje zou zijn, daar zijn we heen gegaan. Het jongetje is acht en woont met zijn oma in een vrijwel lege kamer. Zijn ouders wilden hem niet omdat hij geen mens zou zijn. Het jongetje wordt rondgedragen door zijn oma en kan zelf niet eten, praten of lopen. Samen met nog een paar Nederlanders zijn we met een busje naar Social Welfare gereden in de hoofdstad. Daar verwachtte ik een kantoor of een mooi pand maar het was gewoon een werkplaats met wat oude rolstoelen. Er werkten alleen maar mensen die zelf ook in een rolstoel zaten, erg leuk. De werknemers waren heel aardig en wilden ons graag helpen. Helaas was er maar 1 rolstoel beschikbaar en we hadden er drie nodig. Ik twee voor twee kinderen en 2 Nederlandse vrouwen 1 voor een meisje dat valt onder hun stichting, Gambiachild. De rolstoel ging naar hen. We zagen buiten hele nieuwe moderne trippelstoelen liggen die helemaal versteld konden worden etc. daarvan kregen we er 1 voor het jongetje, super! Het is ook een soort rolstoel want het heeft wieltjes en ook zit er een stang aan om te duwen. Het voelde net alsof ik een cadeau voor mezelf had gekregen, echt super! Voor het andere meisje, van 20, krijg ik deze week een rolstoel van die eigenlijk voor Gambiachild was, mooi, die samenwerking.
Ook hebben we die dag nog een heel gaaf prinsessenbed in de vorm van een koets voor Yaay gekocht langs de weg, ze is er onwijs blij mee!
Inmiddels hebben we de stoel naar het jongetje gebracht en dat was fantastisch. Jordy en ik kregen er allebei een beetje tranen van in onze ogen. De hele buurt liep uit en de stoel paste perfect voor het jongetje! Hij liet dan ook een onwijs mooie lach zien
De oma liet mij de lege kamer zien en we hebben van het sponsorgeld dat wij hebben samen met iemand anders een mooi dik matras kunnen kopen en die hebben we deze week gebracht. De oma was superblij en weer stonden er heel veel mensen bij en omheen.
Onderweg naar het wegbrengen moesten we nog wel ergens stoppen omdat ze een meisje die op de grond lag aan het schoppen en slaan waren, zelfs met stokken! Mohamed, 1 van mijn Bendula collega’s is er naartoe gegaan en toen hield het op. Lijfstraffen zitten hier heel erg in de cultuur en ik ben ook tegen een tik maar soms gaat het echt veel te ver. Pas kwam ik hier de straat in toen liepen twee vrouwen met stokken achter een luid gillend gehandicapt meisje aan die ze sloegen en opjaagden. Ongelooflijk, ik ben daar echt van geschrokken. Ik ben nog na gaan vragen of iemand wist waar ze woonden maar niemand die ik het vroeg wist het.

We kregen twee weken geleden ook een heel leuk telefoontje! Bij vrienden is een baby geboren, hun derde kindje! We zijn meteen de volgende dag gaan kijken en ik mocht natuurlijk die mooie bruine baby vasthouden, echt heel leuk! Ze noemden hem toen de hele tijd little Jordy, haha. Hij had dan ook nog geen echte naam want de naam komt pas bij de naming ceremony, precies 1 week later. Daar zijn we ook geweest! Het kindje heet Musa, er waren heel veel mensen.. lekker eten.. heel gezellig! Het enige dat ik niet snap is dat ze al het haar van het kind er weer afhalen, zonde want hij had net een leuk Jordy-kapsel, haha.
Vorig weekend was ik een weekendje alleen, Jordy was met vrienden naar het binnenland om een vriend te bezoeken. Hij heeft het daar heel leuk gehad! Ik ben lekker een dagje naar het strand geweest, heb met mezelf pizza gegeten en zelfs een cheeseburger met patat, haha!
Op zaterdag had ik het geluk dat ik vanaf het strand iemand van Go for Africa tegen kwam dus toen kon ik meerijden naar Tanji. Hij heeft me toen nog meegenomen naar het Tanji Cultureel Festival waar geld werd ingezameld voor een unit aan de plaatselijke kliniek waar vrouwen veilig kunnen bevallen. Het was ongelooflijk druk, er waren zeker meer dan 1000 mensen. Er was een soort band met veel trommels en ze deden een soort goocheltrucs met allerlei enge en vieze dingen zoals een stuk tong afsnijden die dan werd opgegeten door iemand anders, iel!
Het is leuk om te merken dat steeds meer mensen me in Tanji beginnen te (her)kennen en er rondom ons huis al minder om snoepjes e.d. wordt gevraagd. Op de markt kunnen we inmiddels ook rustig lopen zonder steeds aangesproken te worden. Af en toe proberen ze ons nog wel flink af te zetten maar dan kopen we het gewoon ergens anders, geen probleem. Ik had het gisteren nog, ik kocht op de vismarkt een botervis van ongeveer 1 euro. Bij (hele smerige!) planken staan dan mannen en vrouwen die het voor je schoon willen maken, de jongen vroeg aan het einde hetzelfde voor het schoonmaken als voor de hele vis dus ik ben zo weggelopen, terug naar de verkoper. Die werd heel boos op de jongen en heeft toen het geld geregeld. Soms lijkt het me echt wel relaxt om hier gewoon ook donker te zijn.

Verder gaat ons gewone leventje vooral gewoon door.. we werken op school, wandelen met de hond, koken op houtskool en gaan in het weekend vaak lekker aan het strand liggen.
Inmiddels kan ik al best wat verschillende dingen koken hier en gisteren heb ik ook voor het eerst Baobab sap gemaakt. Iedereen wil je hier heel graag vertellen hoe je lokale dingen maakt of je erbij helpen dus ik heb uitleg gehad. Van Baobab steentjes met water, suiker, kokos en één of andere siroop heb ik het sap gemaakt. Het is een soort smoothie geworden die je dan met banaan kunt drinken, echt heel lekker!

Gisteren zijn de Go for Africa auto’s aangekomen. 18 Auto’s die hier over een paar weken weggeven worden als ambulance of auto voor een stichting bijvoorbeeld. In die auto’s zaten studenten en andere begeleiders die zich hier vooral in gaan zetten op de school voor autotechniek. Er is ook een meisje bij die komt helpen bij Bendula. Het was een enorm feest toen de auto’s het dorp in kwamen, er liep een band voor en heel veel kinderen en andere dorpsbewoners liepen en dansten mee. Eenmaal aangekomen hier in het dorp was er op de aankomstplek ook een feest met veel dansen, zingen.. echt heel leuk! Aan Afrikaanse feestjes hier geen gebrek

Ik hoop dat daar ook alles goed gaat! Tot de volgende blog!
Ohja, onder het kopje ' foto' s kan je wat foto' s bekijken! (linkerkant van je beeldscherm!)

Liefs