Nieuw reisverslag vanuit Gambia!

Abenjadi!
Alweer een maand verder, wat vliegt de tijd! Hier een update vanuit Tanji.
Deze week heb ik vakantie gekregen (Jordy was al een weekje vrij) na een leuk, uitdagend en ook wel vermoeiend schooljaar. Inmiddels ben ik iets meer dan een half jaar in Gambia. Ondanks dat ik af en toe best even naar huis zou willen heb ik het hier nog steeds leuk! Zeker nu we in de komende tijd af en toe Nederlands bezoek krijgen is het erg leuk! 31 Juli komen er twee meisjes hun vakantie hier vieren, na de 14e komen 2 meisjes hier een weekje slapen, 11 september komt een vriendin van mij en dan komen in november mijn ouders en Danny naar Gambia! Vervolgens begin december alweer visite vanuit Jordy’s familie!

De afgelopen maand is het weer langzaam omgeslagen van droog- naar regenseizoen al hebben we nog niet veel regen gehad. Het huis is gelukkig wel lekvrij gebleken (’s nachts bed uit.. met zaklamp het huis inspecteren) dus dat is een hele opluchting. Het vorige huis lekte sowieso.
Als we kijken naar de golfplaten daken van de huisjes om ons heen hebben we echt geluk.
Nu het regenseizoen begonnen is zijn er nog maar weinig andere blanken overgebleven.. allemaal gevlucht.. terwijl het nog best te doen is. We hebben af en toe ’s avonds of ’s nachts wel regen (wat de wegen héél slecht maakt) maar het kan ook hele dagen droog zijn of een groot deel van de dag. In de komende tijd gaat de luchtvochtigheid oplopen tot wel 95%, maar tot nu toe allemaal prima te doen
Gisteren hebben we Koriteh (suikerfeest!!) gehad na een maand lang Ramadan. Jordy en ik hebben ook een dagje meegevast. We wilden het proberen en uit respect het gevoel ervaren van vasten.. maar als je toch niet de hele maand vast dan kan je het net zo goed niet doen zeggen ze, haha. Veel blanken waarschuwden ons voor de tijd van Ramadan omdat er meer gevechten zouden zijn (honger!) en dingen duur en slecht verkrijgbaar werden. Nou.. het enige waar we last van hadden was dat er geen brood wordt gebakken ’s nachts maar nu het mango-tijd is en we 9 mangobomen hebben op ons grote stuk grond konden we alsnog gewoon ontbijten. Af en toe wat irritaties op straat aan het einde van de middag maar eigenlijk niets waar je last van hebt. De markt was juist extra gezellig! Echt iedereen leek iets te verkopen, kleedjes waar mensen 9 stapeltjes tomaten probeerden te slijten of 6 komkommers. Tafels vol groenten.. eieren.. veel vis, kip en de hele dag markt. We hebben wel gemerkt dat de Ramadan hier een reden is tot massaal klagen.. honger.. dorst.. maar vooral zó moe en dat mag je dan blijkbaar gerust 50 keer herhalen op een dag.
Nadat de maan eindelijk weer gezien werd eergisteren was het gisteren tijd voor Koriteh. ’S Ochtends gingen we kijken bij de prayers, het hele dorp (mannen) tegelijk bidden. Helaas waren we door een miscommunicatie met een Gambiaan (verrassend) te laat maar we konden wel iedereen zien met mooie kleding over straat en in hele blije stemming. Daarna hebben we bij de buren ontbeten (dat hoef je niet af te spreken, ze zorgen gewoon dat je niets tekort komt als je binnen loopt) en Selibo’s uitgedeeld (kinderen roepen dan SELIBOOO en krijgen dan wat geld, een snoepje of een klein cadeautje). Daarna zijn we in onze Afrikaanse outfit, dat vinden ze hier fantastisch bij blanken, richting Buba, Sally en hun kinderen gegaan waar we een lekkere lunch hebben gekregen. Vervolgens bij de familie die de internationale school waar Jordy werkt heeft langsgegaan en heel heerlijk buffet op met als afsluiter.. appeltaart met ijs! Mmm! Toen nog even naar de buren waar we lokale sapjes kregen en de kinderen gingen dansen op de muziek, leuk!

Thuis gaat alles goed.. we hebben besloten om samen met een vriend groenten te gaan verbouwen op ons land. We wisten niet dat het zoveel werk was maar als alles goed gaat (en de regen een beetje opschiet) dan kunnen we straks half Tanji van tomaat, komkommer, aubergine, paprika en watermeloen voorzien. Op werkgebied is alles afgerond voor dit schooljaar. We hebben veel kunnen bereiken bij Bendula waar we volgend schooljaar weer mee verder kunnen. Er zit meer structuur in de klasochtenden, de lessen zijn leuker en leerzamer en er komen meer kinderen naar school. Ook proberen we bij de huisbezoeken steeds weer goede afspraken te maken, praktische zaken te regelen en te helpen waar nodig. Dat zijn de gewone huisbezoeken elke week maar ook een ritje naar de kliniek, dagje (of dag.. wat duurt dat láng en wat is het vreselijk zo’n ziekenhuis) ziekenhuis.. gesprekken met familie etc. Er is nog heel veel wat gedaan kan worden en wat nog verbetert moet worden maar er zijn al mooie stappen gezet.
1 Van de dingen die we de afgelopen tijd ook hebben gedaan is het bezoeken van de dovenschool omdat twee van de nieuwe Bendula-kids doof zijn en ik graag zou willen dat ze naar de dovenschool gingen ipv naar Bendula omdat ze een normale intelligentie hebben. Wat een leuke school! Leerkrachten zijn in de klas, dat is hier lang niet altijd normaal, en het ziet er goed georganiseert uit.. ook als je zonder afspraak komt. Misschien ga ik er volgend schooljaar wel een dagje in de week werken. We hebben ook de enige school voor speciaal basisonderwijs bezocht.. wat zijn we geschrokken. Heerlijke kinderen die zoveel zouden kunnen leren, ondanks hun beperking, lagen op de grond.. hingen over stoelen en hadden niets te doen. Leerkrachten lagen te slapen op een bed in de klas!! Wat onwijs jammer dat het zo gaat. We hebben meteen een afspraak gemaakt voor de week erna, het zag er iets beter uit en ik denk ook wel dat het minder erg is dan thuis zitten voor deze kids maar echt effectief iets leren of de juiste aandacht die aansluit bij de kinderen lijkt er nog wel erg ver weg. Dat tweede bezoek was een onderdeel van een Bendula-leerkrachten-uitje naar de dovenschool en deze speciale school om te zien hoe er op andere plekken gewerkt wordt met deze bijzondere kinderen. Opvallend is dan toch dat het mijn collega’s echt niet opvalt (En ze anderen onwijs in bescherming nemen) wat voor dingen er gebeuren op zo’n school.. als een leerkracht een prachtig verhaal verteld over hoe ze de kinderen lesgeven waar je níets van terug ziet denken ze alsnog dat het een goede school is omdat ze les zouden geven volgens dat verhaal.. kritisch zijn en kritisch denken zit hier (net als in Malawi, daar doet het me erg aan denken) zó niet in de cultuur.

Één van de Afrikaanse dingen die me de laatste tijd erg bezighoudt is het verschil tussen mannen en vrouwen en hoe ze over elkaar dingen. Het komt eropneer dat vrijwel alle mannen (uitzonderingen daar gelaten uiteraard) van een vrouw verwachten dat ze ál het huishoudelijke werk doet en alles doet wat de man vraagt. Van boodschappen doen (er is ook geen man te vinden op de markt en als ze wel een Afrikaanse man zien vragen ze of er iets mis is met zijn vrouw of moeder) tot koken, kinderen verzorgen maar ook water halen voor de man, naar vrienden van de man toe gaan om hen uit te nodigen om op visite te komen bij de man tot met een waaier wapperen voor de man..
Nu zou je denken dat dat vreselijk is voor die vrouwen maar ze willen dat zelf meestal ook graag en schamen zich als anderen hun man bijvoorbeeld de was zouden zien doen of zien koken. Ook is het heel uitzonderlijk dat een man dankjewel zegt tegen zijn vrouw voor alle in mijn oog slaaf-achtige werk dat ze doet. Nu blijven deze denkbeelden niet alleen bij hen maar kijkt visite ook hun ogen uit als ze Jordy bijvoorbeeld zien koken. Het gebeurt dan ook dat iemand hier thuis zegt ‘Jordy geef Ciska wat te doen, ik wil niet dat ze relaxt als wij werken’ of als Jordy houtskool uit de garage haalt ‘Waarom laat je Ciska dat niet doen’? Ook beginnen mannen vaak eerst tegen Jordy te praten en krijg ik regelmatig geen hand als ik die uitsteek, heel ongemakkelijk! Op straat noemen mensen mij regelmatig mrs. Jordy..
Ik ga regelmatig met mensen in gesprek over dit onderwerp, om erachter te komen of ze het zelf niet anders zouden willen en hoe het precies zit. Toen ik vroeg of een vriend dacht dat mannen ook slimmer waren dan vrouwen zei hij ‘Yes of course!’. Ook gaan mensen ervanuit dat alle spullen hier van Jordy zijn en vragen ze graag bevestiging aan Jordy of ik wel ‘onder hem/achter hem’ leef. Dat wij samen beslissingen nemen en Jordy ook niet de eindbeslissing neemt kunnen ze zich eigenlijk gewoon niet voorstellen. Ik probeer me er vooral zo min mogelijk aan te irriteren maar af en toe ben ik het wel eens zat als ik merk dat mensen proberen te checken of ik wel gekookt hebt als ze weten dat Jordy de dag ervoor kookte bijvoorbeeld.

Wij gaan nu lekker genieten van onze vakantie en ons voorbereiden op het bezoek dat hier over twee weekjes al is. Ik hoop dat jullie ook allemaal een leuke vakantie hebben!

Veel liefs,

Ciska