Gambiaanse belevenissen en Nederlands bezoek!

Hoi!
Alweer 6 weken geleden dat ik iets van me liet horen dus hier weer een update!
Heel erg bedankt voor de leuke appjes, facebookberichtjes en reacties onder mijn blog van de vorige keer. Het is hier heel leuk om iets uit Nederland te horen!
Hier gaat alles goed, het is even heel warm geweest maar nu koelt het ’s nachts eindelijk wat meer af. Voor de meeste Gambianen is dit reden om winterkleren te willen kopen, er ’s ochtends vroeg bij te lopen als een eskimo en vooral te klagen over de kou (net Nederlanders dus).

In de afgelopen tijd hebben we weer een naming ceremony gehad. Dit keer bij de buren (ie inmiddels goede vrienden zijn). Onze buurvrouw heeft een dochtertje gekregen die ze na een week Mamjarra heeft genoemd bij een grote ceremonie. Ik had speciaal vrijgenomen om er de hele dag te kunnen zijn, het was heel leuk!
Bij een namingceremony huren mensen vaak een groepje van wat oudere vrouwen in als entertainment, zij zingen, hebben gekke petten en zonnebrillen op en maken grapjes. ’S Ochtends bij de officiele ceremonie met de imam liep één van deze vrouwen al met een stoffen vikingmuts op, haha.
Bijzondere dingen aan de ceremonie waren toch wel dat de cadeaus die mensen meebrengen aan iedereen werden gepresenteerd. ‘Van de familie Jallow 1, 2, 3, 4, 5 stukken zeep! Van Musa 100, 200, 300 dalasis!’. Ook werden de ingredienten van het eten dat de gasten kregen (waar een hele groep vrouwen úren over doet terwijl ze hetzelfde eten als anders) gepresenteerd onder luid geklap en gejoel en met veel show.
Op zo’n ceremonie wordt ook uitgebreid gedanst en de moeder wordt haast onherkenbaar opgemaakt en moet heel officieel iedere outfit, want ze kleden zich wel 2 of 3 keer om in een paar uur, aan iedereen laten zien en rondjes lopen.
Voor de baby is trouwens weinig aandacht op een ceremonie. Veel mensen weten aan het einde van de dag echt niet hoe de baby nou heet en sommigen weten nog steeds niet of het nou een jongen of een meisje is.

Drie weken geleden kwamen mijn ouders en Danny ook voor een week naar Gambia! Dat was super!
Ze hebben ons huis gezien, veel bekenden van ons bezocht, de scholen bezocht, de Serrekunda market en de hitte daar leren kennen, lekker aan het strand gelegen, mijn vader en Jordy hebben gevist en met mijn moeder ben ik een dagje met local transport (ja ze is heel stoer hoor!) op pad geweest om Yaay te bezoeken en twee huisbezoeken bij Bendula kinderen te doen.
Ze hebben baby Ciska ontmoet die ze uiteraard bijzonder knap en leuk vonden ☺
Ook zijn we met z’n vieren (Jordy bleef even thuis) naar het fathala wildpark in Senegal geweest. Van te voren kregen we het advies de safari niet te doen omdat we waarschijnlijk geen dieren zouden zien maar we hadden heel veel geluk! Vanuit een hobbelende jeep hebben we giraffen, zebra’s, verschillende soorten grote antilopen, apen, zwijnen en veel mooie vogels gezien. Bij de zebra’s en de antilopen mochten we zelfs de jeep uit. Ook de reis van en naar het park was een hele belevenis!
Ze hebben alles geprobeerd en gezien, ook het Afrikaanse eten, voor iedereen die het interessant vindt: mijn vader heeft het ook op en vond het heel lekker!!
Iedereen was heel lief. Bij families werden flesjes drinken gekocht, eten voor ons gekookt, lokale sapjes waren gemaakt.. heel lief! De mensen hier zijn zó gastvrij!

Op gebied van werk is alles oké! In de periode nadat de school is geopend hebben we er weer verschillende kinderen bij gekregen. Het aantal staat nu op 25!
De beperkingen van de kinderen verschillen van puur lichamelijke beperkingen tot Down syndroom, tot verstandelijk beperkt.. doof.. blind. Bij Bendula kan alles en zijn alle kinderen welkom. De kinderen die niet naar school kunnen komen krijgen huisbezoeken.
De laatste tijd hebben we bezoek gekregen van verschillende Nederlanders op het project die allemaal zeggen dat het heel erg vooruit is gegaan sinds januari/februari/maart. Heel leuk om te horen! Er zit veel meer structuur in, er komen meer kinderen (6 a 7 per lesdag) en ook zijn de begeleiders erg vooruit gegaan. Dat had ik zelf ook al gezien, en daar werken we met z’n 3en ook heel hard voor, maar het is toch erg leuk om te horen!
Deze week waren we door mensen van Jordy’s school uitgenodigd om met de Bendula kinderen een riverday bij te wonen. De kinderen deden met de kinderen van de Wullinkama school spelletjes, hebben gevist bij de rivier en mochten een stukje varen in een bootje. Ze genieten heel erg van dit soort uitjes omdat de kinderen anders vaak weinig meemaken.
Vorige week vrijdag hebben we ook Sinterklaas gevierd bij Bendula. Ik wilde de kinderen hun schoen laten zetten maar 1 van de collega’s had er allemaal plannen bij waardoor we een hele Sinterklaas-ochtend hebben gehouden. We hebben wortels geknutseld voor het paard van Sinterklaas, brieven en tekeningen gemaakt, pietenmutsen gemaakt en spelletjes gespeeld. Uiteraard was Sinterklaas in de pauze binnen geweest om onze slippers te vullen ☺ De Gambiaanse chocola had de Sint goed ingekocht maar de pepernoten waren minder in trek, haha!
Ook met de huisbezoeken zijn we alledrie aardig druk. Af en toe een ziekenhuisbezoekje (en de organisatie die daarbij hoort), dan weer een bijzondere situatie die zich ergens voordoet en ook ben ik bezig om een winkeltje op te starten samen met een huisbezoek-oma zodat ze straks geld kan verdienen én het jongetje mee kan nemen in plaats van thuis te laten als ze gaat bedelen. Ik hoop erg dat het zal lukken!
Soms lijkt een situatie of probleem bijna onoplosbaar maar ik leer hier wel creatief te denken waardoor er vaak meer mogelijk is dan je denkt ☺

De laatste tijd hebben we veel te maken gehad met malaria. Een ziekte die hier in de regentijd erg veel voorkomt door de malariamug.
Mensen noemen het dan zo'n beetje altijd malaria als ze zich niet goed voelen. Daardoor gingen we bijna denken dat het allemaal wel meeviel met malaria. Maar toen kreeg ik het zelf en ik was er echt heel ziek van, alles deed pijn en ik voelde me zo slap dat ik niet eens kon zitten.
Ook is er iets heel naars gebeurd, op een compound waar ik huisbezoeken doe, baby Ciska woont en ik me helemaal thuis voel is een meisje dat ik goed ken, Satou van 6 jaar, overleden aan malaria. Ze kreeg medicatie maar bleef ziek, ze is overleden in het ziekenhuis. Ik ben hier onwijs van geschrokken en vind het heel verdrietig. Het was een heerlijk giechelend, vrolijk meisje dat gek was op knuffelen :)

De laatste tijd hebben we veel geluk rondom huishouden. De buurvrouw doet de meeste was en nu koken ze zelfs ook vaak! We wilden hiervoor betalen maar dat willen ze absoluut niet hebben. Ze zijn oprecht blij om het voor een ander te doen. Denk je dat eens in in Nederland, hoe mooi!

Zaterdag komen de moeder van Jordy en zijn tante ons een weekje opzoeken, erg leuk! Ook gaan we zaterdagavond Sinterklaas vieren.
Verder zijn we al plannen aan het maken voor een groot kerstfeest op het strand. Jordy heeft zoiets vorig jaar ook gedaan maar ik nog nooit!

Ik wil jullie nogmaals erg bedanken voor de berichtjes, mailtjes, appjes.. Ik mis thuis soms wel een beetje maar daardoor is iedereen toch best dichtbij! Ook degenen die een lekkere of leuke verrassing hebben meegegeven aan bezoekers bij ons in Gambia, heel erg bedankt!

Tot de volgende blog!
Veel liefs